بلاک چین چیست؟

بلاك چین یا زنجیره بلوکی در حقیقت یک فهرست دیجیتالی توزیع شده  (described as digital ledger) است که بدون نیاز به سرورهای مرکزی عمل می کند. در شبکه بلاک چین به جای اینکه اطلاعات بر روی یک سرور مشخص که در مالکیت شرکت خاصی باشند، بر روی سرور‌های متعددی که در مالکیت اشخاص حقیقی و حقوقی مختلف است نگهداری می گردد.

از جمله مهم ترین ویژگی‌های فناوری بلاک چین، وجود پایگاه داده توزیع شده است، چرا که باعث می‌شود نسخه‌های متعددی از اطلاعات درون چندین رایانه وجود داشته باشند. این رایانه‌ها یک شبکه‌ی همتا به همتا را بوجود می آورند، مفهوم نظیر به نظیر یا همتا به همتا به این معنی است که هیچ پایگاه داده یا سروری مرکزی وجود نداشته و هر رایانه به عنوان یک گره (نود) از شبکه ایفای نقش می‌کند. به عبارت دیگر، بلاک چین همانند یک قرارداد دیجیتالی عمل کرده و اجازه می دهد که یک شخص حقیقی یا حقوقی از یک طرف به طور مستقیم (نظیر به نظیر) با یک طرف دیگر معامله کند (مثلاً فروش برق). بر اساس این مدل، واسطه های سنتی، مثل بانک ها، دیگر مورد نیاز نمی باشد و شرکت کنندگان در شبکه به عنوان شاهدان هر معامله انجام شده بین ارائه دهنده محصول یا خدمات و مشتري عمل می کنند.

تراکنش های انجام شده بر بستر بلاک چین از طریق روش های رمزنگاری نامتقارن صورت می‌گیرد و به علت توزیع شده بودن ساختار شبکه بلاک‌چین، داده‌های تمام تراکنش‌های جدید باید در همه‌ی گره‌های شبکه منتشر شوند و به صورت محلی در تمام رایانه های شرکت کنندگان ذخیره گردد تا جامعیت و امنیت شبکه حفظ شود.